Dziwili się

co tam starość
i grzbiet pochylony
to lata nade mną
się pochyliły

były dni
gdy grunt pod nogami
się zapadał
kłoda za kłodą
były rzucane

złośliwi z zazdrością
paluchami wskazywali

uwagi
nie zwracałem na to
nie wypuszczałem strzał
zatrutych kurarą
uśmiechem
i wyciągniętą dłonią
ich pokonywałem

z czasem
okazywali przychylność

jednak po kątach szemrali
co z niego za człowiek
skąd bierze tyle siły
inny
z kolan by się nie podniósł
pod ciężarem
kłamstw i obłudy

a ja wierzyłem że mój krok
jest tym krokiem
za Którym idę z pokorą

słyszę w sercu Jego głos
upadłeś wstań
nigdy się nie poddawaj
jedynie Ja mam prawo
ciebie osądzać

przecież jesteś
człowiekiem szczęśliwym

Autor Waldi

autor

waldi1

Napisany: 2019-11-25 Dodano: 2019-11-26 00:01:42

Ten wiersz przeczytano 632 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie