Dziwna platoniczna miłość
Pamiętam swoje łzy
Gdy odjeżdżałaś
Pamiętam twoje łzy
Gdy mnie opuszczałaś
Dziś nawet nie wiem
Czy mnie pamiętasz?
Ja pamięć w sercu zachowałem
O tobie, którą nad mogiłą wuja
Ukochałem.
I ty może wspominasz
Mnie czasem, gdy zawieje
Wiatr a chmura ukarze się
Nad lasem..
Dodano: 2007-08-24 00:00:32
Ten wiersz przeczytano 488 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
platoniczna milosc to niespelnione pragnienie i
marzenie ktore nie mialo sie spelnic nigdy ale
tesknota zostaje gdzies na serca dnie ciekawy wiersz
no.. coś tak czasem chwyci za serce nie wiadomo
czemu.. i trzyma!! Tak własnie wygląda Twoja
platoniczna miłość: tęsknota za czymś ulotnym...
niepełnionym...
Platoniczna miłość ma to do siebie, że przeminą
lata...a coś zawsze jak osad gdzieś na dnie serca
pozostaje...ta niepewność, niespełnione
marzenia...etc, etc.