Dziwny wybuch

14.II.95
Dziwny wybuch
Nie wiedziałem, że nastąpi. Usiadłem i czytałem, ale podskórne napięcie znalazło ujście, kiedy rodzice zakwestionowali moją opinię o tym, że trzeba zmienić lampę w pokoju, bo daje za mało światła, że słucham niepotrzebnie rad cioci Ali. Zacząłem krzyczeć, że przecież nie kieruję się niczyją sugestią, że czniam opinie inne poza moimi. Typowy zestaw moich argumentów. Może to i prawda, ale wybuchnąłem jak głupi, w pustkę, a raczej w rodziców osłupiałych i zdziwionych. Przyczyna była raczej inna. To irytacja, że nie potrafię się skoncentrować na tekście, gdy czytam, nic dziwnego, czytam w okularach -3. Tekst mi się zlewa i to mnie tak wściekło. Chociaż światło takie wydaje mi się za słabe. Ale to może być złudzenie, albo nie. Mniejsza z tym. Mój ryk bezradności był bezsensowny. Chciałem już, już zmienić kłopotliwą wadę, zaraz, teraz, krzyczałem, aż spowodowałbym w domu napiętą atmosferę na kilka dni. Może ten wybuch był spowodowany nie tylko tymi kłopotami z oczami, może także czymś innym? Ogólnym poddenerwowaniem, napięciem, myślami chorymi, natręctwami jak zawsze. To także chęć jakiegoś wpłynięcia na rzeczywistość spowodowała mój wybuch. Świadomość, że nawet na zmianę lampy we własnym pokoju mnie nie stać finansowo, na nic mnie nie stać, tylko żyję podporządkowany sytuacji stworzonej przez moich rodziców, jakby to były jakieś niezmienniki egzystencjalne.
To tyle.

Wnioski: trzeba się usamodzielnić, przełamać inercję. Wnioski jak to zawsze te same.

Powody: jakiś dziwny rozpad, rozkojarzenie. Rozmycie i niesamodzielność, inercja.

autor

Senograsta

Napisany: 2024-05-07 Dodano: 2024-05-07 07:37:31

Ten wiersz przeczytano 239 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Dla dzieci Okazje Dzień Babci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie