Dzwoneczkowi

Wrósł dzwoneczek między trawy
Nieśmiały, liliowy
Główkę skłonił ze skromności
Uśmiechem fiołkowym.

I rozdzwonił się srebrzyście
Sławiąc inne kwiaty
Śpiewa im, że takie cudne,
One tęsknią za tym.

Aż stokrotce z zawstydzenia
Zróżowiały płatki
Myśli – ot, niezwykły okaz
Taki śpiew, czymś rzadkim.

Ach, rozpowiedz drogi wietrze
Hen, we wszystkich miejscach,
Że się właśnie przez swą skromność
Wcale nie umniejsza.

Marylko, Dzwoneczku Dla Ciebie

autor

Alicja

Napisany: 2005-04-19 Dodano: 2005-04-20 00:01:56

Ten wiersz przeczytano 637 razy

Oddanych głosów: 47

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie