ECHO SAMOTNOŚCI
czyż istnieje lepsza przyjaciółka aniżeli
samotność
na jej przychylność można liczyć
nieustannie
rzut oka na szczelnie wypełnione pustką
korytarze życia
pokonujesz schody z próżną nadzieją
spotkania bratniej duszy
dobrze że chociaż poręcz sprawia wrażenie
obecnej
ciemna studnia zwiastująca granicę dna
mrok wydaje się być gęstszy od dymu
zapalasz świecę i rozkładasz grę słowną na
ziemi
układasz z liter „żyj dalej”
i zapisujesz na karcie życia podwójna
premię słowną
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.