Egzaltacja
Nikt tak nie cierpi jak poeci,
łez wylewając oceany,
by w chwilę później radość wzniecić,
kiedy poczują się kochani.
I nikt pretensji tylu nie ma
do życia, które wiecznie dręczy
i nie doznaje oświecenia,
na widok łuku zwykłej tęczy.
Nikt wiele razy nie umiera
(wystarczy raz, gdy to konieczne),
a u poetów to maniera
- konać z miłości, by żyć wiecznie.
autor
krzemanka
Dodano: 2014-01-22 16:59:42
Ten wiersz przeczytano 2172 razy
Oddanych głosów: 41
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (44)
Jesteś niesamowita! ;))
wiersze o miłości są najpiękniejsze ale duchowość
poety jest zdecydowanie rozedrgana i manieryczna,
dlatego mówią ,że są ludzie i artyści , pozdrawiam
serdecznie
Pochylić się nad tym co piszesz to czysta przyjemność.
Miłego wieczoru.
O tak! Poeci potrafią...
Pozdrawiam.
Bardzo ładny, mądry pouczający wiersz. Pozdrawiam
cieplutko.
Mało jest takich wierszy w obronie tych co piszą.
Pozdrawiam.
Piękny wiersz,ujęły mnie słowa- ...konać z miłości, by
żyć wiecznie...Pozdrawiam serdecznie
mądrze pozdrawiam
Z przyjemnością czyta się Twoje wiersze. Dużo treści w
lekkiej, niewymuszonej formie. Pozdrawiam :)
konac z miłośći by żyć wiecznie :) jesteśmy
wrażliwcami, co poradzić ; D
Chciałbym być takim wiecznie żywym
pozdrawiam
Jak zwykle! mądry, pouczający wiersz! Pozdrawiam:)
bardzo fajny urokliwy wierszyk, a ja tam widzę rym na
końcu i mnie się podoba + :) z resztą jak i reszta
wierszy bardzo miło się czyta, pozdrawiam cieplutko
Bardzo fajny - tylko szkoda, że zabrakło rymu na końcu
wiersza.