Egzystencja

moje przeżycie

I ZNÓW ŻYCIE KOPNEŁO MNIE W DUPĘ-MOCNO!
ALE ZAWSZE MOŻNA SIE PODNIEŚĆ
KREW NA MOICH DŁONIACH
PRZYPOMNIAŁA MI CO TU ROBIĘ
TROCHE ZA BARDZO UWIERZYŁEM W MARZENIA
ROZGLĄDNĄŁEM SIE DOOKOŁA-SZAROŚĆ!!
LECZ NAGLE UJRZAŁEM ŚWIATŁO-PROMYK NADZIEJ!!
I JUŻ GO NIE MA-ZNIKNĄŁ!
I ZNÓW SZAROŚĆ!!
SZAROŚĆ I BEZNADZIEJA!!!
I TYLKO KILKA CHWIL W PAMIECI,
KTÓRE POZWALAJA NA DALSZĄ
''NORMALNĄ'' EGZYSTENCJE....
GODNE ŻYCIE-

--PARADOKS ISTNIENIA.....

Z DEDYKACJA DLA LUDZI KTORZY SIE ZAŁAMUJA WSZYSTKIM I NICZYM...TAKIE ŻYCIE!!!

autor

Mater

Napisany: 1990-07-20 Dodano: 2006-05-02 12:24:19

Ten wiersz przeczytano 601 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie