Egzystencja
Już księżyc na nas patrzy
przejrzystą nadzieją
rozsądek wylewa kawą we dwoje ...
Już słońce ukryło swoje promienie życia
w ton czerwonych chmur
na tęczy wymalowało obłoki kompletnej
wiary,
w bezmiarze doczesnym, tu jesteśmy ...
między "niebem a ziemią"
pośród chleba codziennego,
pracy naszych rąk
autor
elka
Dodano: 2014-08-11 09:00:01
Ten wiersz przeczytano 542 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
życiowa refleksja
pozdrawiam
Pozdrawiam
ciekawy wiersz, zmusza do głębokiej refleksji:) miłego
elka
Wszystko prowadzi do koncowego celu...
wczoraj się robiło ciaśniej
bo się księżyc zniżył właśnie:)))
pozdrowionka...
RE Grażyna obłoki kompletnej wiary - ta
metafora,znaczy przemijanie wiary. Pozdrawiam
Ładnie, ale co to znaczy obłoki kompletnej wiary?
Pozdrawiam. Miłego wieczoru.
Kto szuka ten znajdzie, kto pyta nie błądzi, cierpliwy
wędrowiec znajdzie swoją przystań:)Pozdrawiam ciepło:)
-- między niebem, a ziemią nasz chleb powszedni...
między Ziemią a Niebem... Księżycem a Słońcem = nasze
życie... piękny wiersz :)
Pozdrawiam
życie to nieustanna wędrówka
pozdrawiam:)Miłego:)
Zycia to podroz do przystani pozdrawiam
ładnie ...tu jesteśmy pielgrzymujemy z wiarą i
nadzieja a droga nie zawsze jest łatwa ;-)
pozdrawiam
a w dodatku kręta i nie wiadomo gdzie dojdziemy,
pozdrawiam :)
Nasze życie, to wędrówka . Pozdrawiam:-)