ELIKSIR SAMOTNOŚCI

W filiżance wiosny, zamknęłam łzy szklane,
Spodeczkiem samotności szczelnie otulane,
Co noc łyżeczkę tęsknoty, wolniutko dodaję,
Mieszając o zmroku, eliksir samotności powstaje,

Jedna łza szczęścia, dwie goryczy szczypty,
Pięć kropel rosy, serce pełne tęsknoty,
Dwa pocałunki złożone na ustach nocy,
To wszystko dodaje mu magicznej mocy,

Z wyszczerbionej filiżanki rzeczywistości,
W noc zasłuchana, sączę eliksir samotności,
Drętwy smak, żalem wlewa się w serce,
Po następną filiżankę sięgają bezradne ręce,

Mam jeszcze zapas, trunku mego gorzkiego,
Wypije go do dna, samotność wymaga tego.
Napełni me serce magiczną mocą wytrwałości,
Wiarą, że w spragnionej duszy, radość zagości.

autor

kari

Napisany: 2006-04-25 Dodano: 2006-04-26 00:01:17

Ten wiersz przeczytano 411 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie