Elizabeth...

Pójdź ze mną! Pójdź Elizabeth...
Zaśniesz spokojnie, przymknę mogiłę...
Nie lękaj się, żaden ludzki stwór nie będzie Cię nękał dzisiejszej nocy...
Chodź za mną dam Ci ukojenie, słodyczą ze swych żył...
Dam Ci ciepło ze swej krwi...
Dam Ci spokój w moich czarnych skrzydłach...
Dam Ci piekielny chłód ze sztyletu moich uczuć...
Bedziesz panowała nad ludźmi przy mnie...
Jak czarna orchidea kwitniesz nocą, dla nocy...
Piekna, dumna, tak czysta w swej czerni...
W Twoich żyłach płonie krew...
A teraz ułóż się w trumnie marzeń ludzkich, co nigdy sie nie spełnią...
Porzuć nadzieję, przyjmij wiarę, moją wiarę...Amen...
Nie lękaj się, nie odrzucaj mnie...
Powiedz: Kocham Cię Beliar!
A dam Ci wieczne życie posród cieni, których pragniesz...
Zawiedziona ludzką marną egzystencją, śmierci pragniesz, dam Ci ją...
Śmierć, śmierć jak sen, a taka realna, taka bliska, chcesz jej dotknąć?
Amen...

autor

Night Guardian

Napisany: 2004-09-26 Dodano: 2004-12-26 15:42:23

Ten wiersz przeczytano 875 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie