emigracja
jeszcze tylko dwa stopnie
mówisz sny przylecą liściem
na parapet położyć słowa
i słodkie dobranoc prawie jak żegnaj
stalowa bestia okrada z pewności
unosi cię hen
za granicę objęć
pamięć też z czasem uleci w chmury
/25.06.2010/
autor
Helena
Dodano: 2010-06-26 00:07:47
Ten wiersz przeczytano 695 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
"pamięć też z czasem uleci w chmury" takie to smutne
:( piękny wiersz, piękna metafora :)
Pięknie poprowadzona myśl. Pozdrawiam.
Bardzo ciekawy. Jednak myslę, ze choć trochę kraju
macierzystego w sercu zostaje ;)
pamięć odchodzi ostatnia,wiersz z klimatem.
pamięć i miłosc...i tęsknota....klimat wiersza nie
emigruje a zbliża...pozdrawiam..
piękne ciekawe przenośnie. podoba mi się, lekki.
A jednak są chwile, których nie da się zapomnieć i
chciałoby się je ubrać w wieczność...+