epitafium dla niewątpliwych
kiedy umiera poeta
wszyscy kochają poezję
a nawet jego
może wybierać w kobietach
co szyje łabędzie daglezji
zastają w cieniu
przynosząc lilie bez kwiatów
pytają Boga z wyrzutem
dlaczego
na pierwszej stronie dramatu
są słowa na pamięć wykute
o zapomnieniu
autor
z nick-ąd
Dodano: 2021-04-18 12:49:36
Ten wiersz przeczytano 768 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Prawdziwy artysta nie umiera. On tylko przestaje dawać
koncerty na żywo.
Pozdrawiam refleksyjnie
Tak chyba bywa ze wszystkimi artystami.
Dobra refleksja.
Pozdrawiam.
Marek
Podobnie jest z malarzami, muzykami...
Pozdrawiam. :)
Puenta niezwykle celna, jak dobrze Ciebie czytać.
Poeta odchodzi poezja zostaje.:-)
Zatrzymujesz.Ciekawy wiersz.Pozdrawiam.
Istnieje przez chwil parę...czasem potem jest
odkryty...
Pozdrawiam cieplutko...
Taki los poety...dopiero po śmierci zostaje zauważony
i doceniony...
pozdrawiam :)
Piękny wiersz.