epitafium dla p.Tadzia...

przeszedłeś drogę
próg pokonany
brzeg Styksu fale ukoił

stanąłeś stopą po tamtej stronie
gdzie Ta dłoń dotknęła skroni
która do życia nas powołuje
i wrota bytu zamyka
kierując duszę w spokój tak wiotki
jak szepty wody strumyka

odszedłeś
krzesło pustkę przełyka
biurko milczenie oswaja

głuchość w bezciszę element żalu
samotnym dźwiękiem w płacz spaja
zaduma w gorzkim łkaniu przeszywa
szepty modlitwy do Pana
z prośbą by iskra zbawiennej mocy
na wszystkich była zesłana



pożegnalny klangor...


...klangor wiatr pod skrzydłem dźwigary napina
układa w pozycji do lotu i czeka
wie że czas rozstania sekund kroki liczy
świat ciepłem gładzący śle echa z daleka
które zapraszają na okres zimowy
do swoich pieleszy słońcem przepełnionych
nam zostaje zachwyt nad dźwiękiem gdy żuraw
śle w głosie pożegnań serdeczne pokłony
za wspólne te chwile kiedy na moczarach
razem z mgieł szalami szukał pożywienia
lećcie czas was goni my czekamy lata
z nadzieją szeptając krótkie do widzenia...

śp.Tadeuszowi Gołaszewskiemu...

autor

niezgodna

Napisany: 2021-02-10 Dodano: 2021-02-10 12:50:39

Ten wiersz przeczytano 1229 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie