Erem moich myśli....
Izoluję się
od
świata, ludzi?
nie,
od myśli natłoku,
zamykam się
i
staję z boku,
lecz
dręczą mnie
słowa, wspomnienia, obrazy
i ta
tęsknota do Ciebie,
mój
umysł ciągle marzy,
wciąż
modlę się do losu,
o
szczęście, zdrowie?
nie!
o Ciebie!
i
choć żeś znikł....
pamiętam....nas,
mnie
i Ciebie!
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.