Esmeralda w genezie

Balet, opera, cztery miasta na świecie,
sześć okrętów chilijskich w marynarce wojennej i nie wiem czy wiecie, że prawdziwą gehennę miała ta od Wiktora Hugo.

Fakt, to imię kobiece w mig rozkwitło, bo przecież protoplastą cudowny jest kwiat. Wielokształtnie rozkłada piękno swe i wciąż bada – czy Adam tak naprawdę, to z drzewa już spadł?

Poszedł tylko po jabłko, Esmeraldo dla ciebie.
Najpiękniejsze rumiane jak ty. Z aromatem
niebiańskim i wyglądem jak z raju (jabłoń rosła w pobliżu, tam gdzie kwitły już bzy).

Quasimodo zapewne, czujny aż do przesady
i tym razem być może plan chciał wdrożyć za dnia.
Jednak pewność wątpliwa. Nikt nie twierdził, że tenże człowieczek jest zepsuty do cna.

Mocą dziwną - nieznaną, bez dotyku i słowa,
przeniesieni ci dwoje od siebie.
Czasoprzestrzeń gotowa uszczęśliwiać i w glebie, jeśli nić tak prowadzi na drzewie.

Jutro wysyłam kolejny raz bajki2 - z dodruku "W bajkowej Krainie" = praca zbiorowa 14 autorów. Do końca tygodnia winny być u Was. Czy komuś jeszcze??

autor

mariat

Napisany: 2020-01-12 Dodano: 2020-01-12 22:38:25

Ten wiersz przeczytano 1968 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie