Esse
Aby istnieć, trzeba mieć wokół siebie rzeczywistość, która trwa. Antoine de Saint-Exupery
I wierz mi, ja istnieję,
ja żyję, jestem tu.
Wciąż czuję, czuję ciągle,
jestem, byś Ty być mógł.
Ja nawet tu oddycham,
choć chciałoby się mniej.
Serce mi bije, w sumie,
czy tego chce, czy nie.
Smakuję życia z Tobą,
dystans mijając trwam.
Pokonuję przestrzenie,
wykorzystuję to, co mam.
Tak, wierz mi, ja istnieję,
ja żyję, jestem tu.
Wciąż czuję, czuję ciągle,
jestem, by zniknąć znów.
autor
Trivial
Dodano: 2007-08-16 20:10:19
Ten wiersz przeczytano 832 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Dostrzegam w wierszu taką obojętność do życia .. i
wahania uczuć .. Ale ładnie napisane:)
Wiersz trudny do zrozumienia. I pomimo że przeczytałam
go pare razy do co do jego pszesłania nie jestem
pewna. Wiersz ogólnie jest ładny i ma sens chociaż
dlamnie nie do końca zrozumiały...
W tej melancholii mozna dostrzec sporo uczuć... Wiersz
można odczytać na wiele sposobów i to jest świetne w
tym wszystkim i ma siłę... :)
Czyżby ktoś miał wątpliwości, że istniejesz?... Wydaje
mi sie, że wiersz mówi o byciu razem, ale osobno...
ale nie wiem czy dobrze mi się wydaje. W każdym razie
sporo w nim melancholii...