Eteryczny śmiech wśród ludzi
Eteryczny śmiech wśród ludzi,
Co nas gnębią swą bytnością
I nam każą by się trudzić,
Zapłakał nad realnością.
Czemu ludzie, ci obyci,
Wciąż nam trują normalnością,
Zakazują snem się sycić,
Karmiąc pustą łaskawością.
Eteryczny śmiech wśród ludzi,
Tym zbrukanym tchnął przyczynę
By się z życia móc obudzić...
Dał im swą obłomowszczynę.
Cool man...
autor
Jacek Kosno
Dodano: 2009-07-18 21:11:52
Ten wiersz przeczytano 636 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
dobry wiersz bo każdy kiedy sam zapragnie może się
obudzić Plus Ładna poezja