Fazy miłości( poemat o przemijaniu)

Historia wielkiej miłości ...

Słonecznym rankiem spojrzę w twą twarz,
zachwycę się nią pierwszy raz...
Z serca spadnie mi wszelki głaz,
gdy widzieć będę twą piękną twarz.

W ciepłe południe w twą stronę zwrócę wzrok
poczuję kolejny serca skok.
Z mej duszy odejdzie wszelki mrok,
gdy tylko zwrócę na Ciebie wzrok.

Popołudniową porą zobaczę grymas twych ust.
W pobliżu oczu pojawi się kilka bruzd.
Lecz nadal będzie trwać nasza miłość.
To coś więcej niźli zwykła zażyłość.

O zmroku zerknę na twe oblicze,
minęło sporo lat, lecz ja ich dokładnie nie liczę.
Twych włosów siwe pasma już,
niestety nasze życie przykrywa czasu kurz.

Głęboką nocą cisza wypełni twe istnienie.
Zgaśnie twych oczu wesołe spojrzenie.
Nie poczuję już nigdy dotyku twych rąk.
Już na zawsze odejdziesz stąd.

Zostawisz mi tylko wspomnień garść pełną,
ze smutku ja też odejdę w noc ciemną...

...którą niestety pokonał czas.

autor

Aleksandraa

Dodano: 2006-10-12 18:15:13

Ten wiersz przeczytano 408 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie