fotografia
Pusta codzienność przyszła, gdy
zabrakło ciebie i serce czasem boli
samotna stoję na rozdrożu
zielonych soczyście dolin
po stracie twojej.
Przez załzawione oczy
patrzę na twoje zdjęcie
łza wisząca na rzęsie
cicha drga z rozpaczy,
wygasłe szczęście.
Fotografia, dużo to i niewiele
droga wstecz lub do nowego świata
wspomnienie po tobie
umiera powoli
radość przez lęk się przebija
ptakiem w przyszłość wzlata.
autor
LuKra47
Dodano: 2013-02-20 23:48:26
Ten wiersz przeczytano 2617 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Fotografia jest historią,pozdrawiam
Smutne aż ciarki po plecach przechodzą.+ pozdrawiam
Piękny wiersz.Ból to osobiste uczucie ale tak pięknie
napisać żeby inni to odczuli to talent.Cieplutko
pozdrawiam.
Refleksyjnie ach te wspomnienia!!!
wspomnienia , nostalgia i refleksja
Refleksyjny i całkiem mnie przekonuje wymową, mam
wrażenie, że ten jest bardziej poetycki i dojrzały,
niż twoje rymowane wiersze. Pozdrawiam:)
Fotografia to dokument który pozostawia ślad po każdym
Wiersz ten reasumuje takie spojrzenie
p o z d r a w i a m
Pusta codzienność! to takie smutne! Pozdrawiam
serdecznie:)
ładny wiersz o fotografii wspominać czasem warto jeśli
coś dobrego się wydarzy ;)) pozdrawiam +
Bardzo wymowna ostatnia strofa, wystarczyłaby za cały
wiersz.
Dobrze czyta się i przywołuje tych, którzy odeszli.
Serdeczności.
Wspomnienia, wspomnienia:)+
Hm...fotografia to taka nasza kopalnia
wspomnień...pozdrawiam cieplutko;)
Podoba mi się, bo to wspomnienia ciepłe. Nie jestem
tylko pewna zwrotu "po stracie twojej" w tym
kontekście. Może żeby nie powtarzać, bo "straciłam
cię" jest blisko, dla urody wiersza można by czymś
zastąpić. To tylko takie moje własne wątpliwości
czytelnicze i tak wiersz zatrzymał. Pozdrawiam :)
'wygasłe szczęście "
zostały wspomnienia i fotografia
piękny wiersz :-)
pozdrawiam