Frrrrr… niczym motyl

Teraz
widząc przepaść
stoję uśmiechnięta
… nauczyłam się czarować

Zamykam oczy
wyciągam ręce
dotykam
błękitno migdałowego nieba
zamieniam się
w wiatr
i lecę (frrrrr….)

Szybuje wśród obłoczków
z białej czekolady
rozkoszuję się
zachwytem
widząc
tęczowe łąki
wiewiórki
kobietę pijącą kawę
z kubka z napisem
„Kochanej mamie”
i dziecko z wąsami
od ciepłego mleka

bo nawet lecąc samotnie
można być szczęściarzem
przecież
szybujesz

autor

NieobecnaNiezapominajka

Dodano: 2010-03-01 16:21:08

Ten wiersz przeczytano 684 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie