Fundamenty
My, świadkowie historii
Nie chcemy grobowców
Pomników
Sztandarów od święta
Nie chcemy pochodów
Muzeów
Haseł na tablicach
Walki o Pamięć
Starczy mogiła w polu
Porośnięta trawą
Gdzie wnuki, Ich i Nasze
Leżące razem na ciężarze wieków
Słomkami z trawy dźgają niebo
autor
Szhival
Dodano: 2009-04-16 11:19:42
Ten wiersz przeczytano 962 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Trudny temat.Dobre wykonanie.Pozdrawiam.
Piękny melancholijny wiersz...
piękne przenośnie, oryginalne, wiersz zachwyca
lekkością, pozdrawiam :)
A ja przeczytałam dźwigają niebo.
Bo jakże tak wnuki i już leżą? To muszą być anioły.
Ale Ty nic nie zmieniaj. Może wymowniej podźgać niebo
dla pamięci.
Świetny klimat wiersza - pozdro
Piękny choć smutno...słomkami z trawy dźwigają
niebo.... pięknie napisane,+ dla Ciebie za klimat
wiersza.