Gąsienice i Krzyś

Wietrzyk dmuchnął i

cztery małe gąsienice
spadły z drzewa na ulicę;
przerażone, zagubione,
nie wiedziały w którą stronę
iść.

Dostrzegł liszki Krzyś -

kucnął, wziął je w obie dłonie:
Jak tu uciec? Zatrwożone,
jęły ruszać odnóżami
(z cieniutkimi pazurkami),
drżeć...

A tymczasem Krzyś

znalazł w parku dwie donice,
włożył do nich gąsienice
i obiecał im solennie:
”Będę dawał wam codziennie
jeść”.

Sponsor? Czemu nie...

dokarmiane należycie,
wiodły larwy sielskie życie;
w rozłożystych liściach hosty
jadły, tyły, oraz rosły
wzdłuż.

Aż raz w biały dzień

ktoś je w mumie zaczarował,
oplótł nićmi, dobrze schował,
wyglądały, jak nieżywe:
życie nie jest sprawiedliwe,
ach!

Nie znalazł ich Krzyś,

wybiegł z parku na ulicę:
Gdzie jesteście gąsienice?
Próżno szukał, wołał, pytał:
Czy ktokolwiek widział, słyszał?
…nikt.

Krzysiu, nie smuć się,

popatrz, cztery cud motyle -
to im życie ocaliłeś;
nim w świat kwiatów odleciały,
skrzydełkami pomachały:
pa!


Ola Bielarska

autor

bajtYnka

Napisany: 2011-08-21 Dodano: 2015-08-23 18:35:12

Ten wiersz przeczytano 2885 razy

Oddanych głosów: 47

Rodzaj Bajka Klimat Ciepły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie