Gdy człowiek zostaje sam...

Byłam szczęśliwa, życie słodko mi płynęło,
A kiedy przyszedł ból i przysłonił sens istnienia,
Dosłownie w jednej chwili, wszystko utonęło,
Gdy niszcząca beznadzieja, nie zostawiła żadnego marzenia.

Niegdyś tyle radości we mnie drzemało,
Skrzydła u ramion stać w miejscu nie pozwalały,
A teraz jest inaczej... serce bić przestało,
Bo świat dążący do utopi, jak lód, roztopił się cały!

Gdzie jesteście przyjaciele? Leżę, a Was nie ma!
Dlaczego nikt mi ręki nie poda, abym wstała?
Odeszliście... Nawet nie powiedzieliście: "Pa"
Teraz wiem, że nadzieja mnie oszukiwała!

autor

Kika

Napisany: 2007-04-18 Dodano: 2007-04-18 16:50:04

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie