Gdy niebo okryje milion gwiazd
Wiesz, skarbie-po tych gruzach, co przerosły gniew, bedziemy duchów chwilą :*
Gdy niebo okryje milion gwiazd,
A ja patrzę w ta bezkresną dal,
Wtedy me serce mocniej zaczyna bić,
Wymawia z każdym swym uderzeniem,
Twe przepiękne imię...
Imię tak dźwięczne, że padam na kolana
Me oczy zapatrzone w Twą cudowną twarz,
Każdą Twą rysę, każdy Twój gest,
Wszystko to po policzku spływa mym,
Zaklęte niby bezcenny skarb,
W milionach diamentowych łez,
Które po wieki szeptać będą Ci...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.