Gdy wedruję korytarzami wspomnień..

Nocą, gdy wędruję korytarzami swych wspomnień
Widzę uśmiech, płacz, strach..
Widzę to wszystko w oczkach małej dziewczynki..
Lecz najwięcej jest tam łez,strachu..
Ale jeszcze więcej bólu i cierpienia..
Widzę piękne chwile, gdy przytula się do ojca
Cieszy się że jest.
Najwazniejszy dla niej jest jego usmiech, to że nie krzyczy, nie wyzywa..
I to że tak okropnie nie smierdzi alkoholem..
Pomimo uśmiechu widzę w błękitnych oczkach nienawiść..
Która prznika ją całą..
Że gdyby mogła .......
Nie!! Nie może, bo to jej ojciec.. tatuś..
Którego kocha a jednoczesnie nienawidzi..
Dziwi się tym uczuciom, że tak sprzeczne może w jednym momencie czuć do tej samej osoby..

Nocą, gdy wędruję korytarzami swych wspomnień..
Widzę tą samą dziewczynkę, lecz starszą..
Teraz ma 17 lat, jest szczęśliwa że może mieszkac tylko z mamą..
Ale cierpi..
Jej psychika nie wytrzymuje wspomnień..
Co noc ten sam sen..
Ból, strach.. Śmierć..
Próbowała sobie ulżyć.. nie udało się..
Szuka uczuć, nie umie znaleźć..
Bo angazuje się zbyt szybko.. mocno i głęboko..
Wszyscy, których obdarzy uczuciami, po pewnym czasie..
Ranią ją tak głęboko, że serduszko pełne blizn jest.. i chciałoby przestać bić..
Uczy się.
Jest najlepszą uczennicą w klasie, choć nie ma paska..
Nikt w klasie jej nie lubi, poza jedną koleżanką..
Wszyscy uważają, że ......
Nikt nie wie co przezyła..
Nikt nie wie, że każde złe słowo rani ją
Bardziej niż kogokolwiek..
Nikt nie wie co się z nia dzieje..
Dlaczego jest taka a nie inna.. skryta.. cicha..
I się nie dowiedzą..

autor

Justine

Dodano: 2005-12-04 12:00:37

Ten wiersz przeczytano 511 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie