Gdy za oknem biało

Wypukłe masywy szczytów wypełniały szarzejące niebo. Nagle czuby wierchów spłonęły pąsem, niczym gorejące piramidy,
aby po chwili rozjarzyć się krwistym rumieńcem. Z doliny zaczęły dźwigać się kłęby mgieł, ociężałe, by rozszarpane
wiatrem gnać przez granie unosząc drżący srebrny nalot pyłu śnieżnego. Pokrywając puchowe zwały i roziskrzając je kryształkami kwiatów. W dali, purpurowa mgiełka zamazywała kontury piramid w perłowej misie nieba. Młody śnieg posypywał błękitne nitki splątanych ścieżek w kolorze ciepłego różu, przyprószonego kurzem srebrnych opiłków,
niewielkie głazy spadały na kamienne podnóże, w blasku świecącego pyłu.
Około południa niebo stało się błękitne, napojone odcieniami fioletu. Jasne szklane błyski lodu bijące od roziskrzonych sopli, umieszczonych
na krawędzi dachu, zmuszały do zmrużenia oczu. Wieczorami, gdy w górze wypływał spoza grani księżyc, okrągły i zimny pieniążek z niebieskiej mennicy, a ciemne chmury sunęły miotane silnymi podmuchami wiatru, jakby w tanecznym korowodzie, oni oboje tulili się do siebie w podniecającym cieple łóżka. Odkrywali swe ciała z czułością i wzmagającą się natarczywością. Splatała ich namiętność z pożądaniem, znajdując dla obojga to samo zaspokojenie. Kiedy kochali się w wirującym, spiralnym ruchu rozwiewały się słowa rozpierzchły myśli, było tylko zjednoczenie ciał poza umysłem, czasem i światem.
Tessa50

Po poprawieniu: szarobury serdecznie dziękuję. Droga siabo jestem Ci bezgranicznie wdzięczna za Twoją obecność. Wszystkim Wam kochani na cały bieżący rok :nieustającego zdrowia i szczęś

autor

Tessa50

Napisany: 2012-01-06 Dodano: 2012-01-06 08:07:53

Ten wiersz przeczytano 1002 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie