Gdy zawodzi przyjaciel

Wrogów się swoich nie boję,
dziś nie są w stanie mnie ranić,
los nie oszczędzał mi wojen,
miecz wyostrzony mam na nich.

O swych przyjaciół się lękam,
z nich zbudowaną mam tarczę,
choć los mój w moich jest rękach,
chciałbym móc liczyć na wsparcie.

Mam blizny, wiele z nich zdzierżę,
tym, nad którymi wciąż płaczę,
winien nie wróg swym orężem,
lecz rejteradą przyjaciel.

Stoję samotnie przed lustrem,
rana mi nowa doskwiera,
dusza poczuła znów pustkę,
w potrzebie brak przyjaciela.

autor

karat

Napisany: 2011-06-04 Dodano: 2011-08-09 06:52:55

Ten wiersz przeczytano 5182 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie