gdy zegar po północy

gdy zegar po północy
tyka nieśmiało
cicho rozglądam się
gdy szmer gwiazd
ponad głową
dłoń sama szuka twej
lecz znajduje tylko
ciszę
tak groźną jak godzina ostatnia

tylko kubek herbaty
i milknące gwiazdy
nieuchwytne ich myśli

Oczy twe wciąż przede mną
ale odlegle tak
jak ów gwiazd blask
i już włosy twe głaszczę
nieprzytomny we śnie
gdy odwracasz się
i mgliście rozpływasz się
sennie
Zegar rozkołysany
pogania noc
a ja wciąż mówię do Ciebie

żarówka wabi gościa
ćma
przysiada na ścianie
zmęczoną lotem spogląda w noc

Brzask nieśmiało zagląda w okno
Kolejny kubek herbaty
Parzy dłonie

jakkolwiek uwielbiam mocną kawę to czasem herbata jest niezastąpiona

autor

aleksander

Dodano: 2006-06-07 21:11:02

Ten wiersz przeczytano 443 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie