Gdy Życie chyli się ku końcowi...

Gdy pył grzeszny oślepi Twoje oczy
A ogień kusząco zaiskrzy złudzeniem Nieśmiertelności
Żyj Nadzieją, że Bóg troskliwy
Znajdzie dla Ciebie Twój Engaddin

Nie uciekaj przed swoim powołaniem
Jak Jonasz do Tarsziszu
Byś przebudził się ze snu obłudy
W Świetle Wieczności spełnionej w cichym szepcie Najwyższego

Apokalipsę własną tworzysz w bólu i cierpieniu
Dzień nocą się staje a czerń pochłania marzenia
Lecz pamiętaj, że Miłość Odwieczna
Śmierć w Szeolu pogrąża

I Ty człowieku marny, słaby
Cierpliwie i z pokorą
Końca swojej drogi ukształtowanej przez Ciebie
Wyczekuj, abyś wspiął się jak Mojżesz na Nebo i tam umarł by Żyć

autor

Zamyslona

Dodano: 2004-10-27 17:53:34

Ten wiersz przeczytano 404 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie