Gdybyś była słońcem, gdybyś...

Była byś obok mnie, tu obok mnie siedzącego
Była byś złotą kulą, oświecałaś  byś mi drogę życia
byłabyś zawsze obok, w trosce w radości i  w święta
 
Gdybyś była księżycem, inaczej łuną zwana
Byłabyś w nocy przeze mnie co dzień kochana
Dawała byś mi poświatę i zaczarowane cienie na ścianach
byłabyś najpiękniej z wszystkich kobiet świata kochana
 
Gdybyś miała cały świat w swoich ślicznych dłoniach
Ja byłbym w twoim świecie i biegał na nim po błoniach
Spoglądała byś na mnie jak na pięknego źrebaka
Więc czemu nie jesteś słońce, księżycem – dlaczego się wahasz
 
Ale te wszystkie skarby są potrzebne tylko w naszej poezji
dajesz mi cała siebie w pięknej kobiecie – co dzień
Dajesz mi cieple słowa na ekranie i piękne fotografie
zabieram słowa do serca a w twoją twarz wciąż się gapie
 
Gdziekolwiek jesteś, gdziekolwiek będziesz się podziewała
twoje miejsce jest przy mnie, proszę usiądź na moje kolana
Usiądź i przytul tak jak może kobieta pełna w sobie miłości
Tul mnie, tul ku naszej zażyłości

Autorr:sloznok
Bolesław Zaja
http://boleslawzajawwierszach.blog.pl/

autor

slonzok

Napisany: 2015-06-18 Dodano: 2015-06-18 05:29:20

Ten wiersz przeczytano 639 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie