GITARA

Nic nie zostało z dawnego majątku
jeno gitara bez jednej struny
pogrywam na niej szukając początku
tego bankructwa...mojej ruiny

Nienastrojona fałszuje i krzyczy
jakby się śmiała z mojej porażki
lecz nawet tym dźwiękiem ociera me oczy
od łez co płyną jak lotne ważki

Z jednego jej pękniecia ucieka me życie
bo wszyscy odeszli a ona została
powoli umiera toczy walki skrycie
stara wysłużona lecz tylko ma gitara.

Bo czasem tylko gitara potrafi mnie zrozumieć ;)

autor

KWAPA

Dodano: 2006-01-25 12:48:47

Ten wiersz przeczytano 1256 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie