Głębia
Może daleko stąd istnieje szczęście,
może daleko stąd istnieje lepszy świat,
w którym każdy człowiek jest coś wart.
Szara rzeczywistość mnie przeraża,
w złość i bezradność się przeradza.
Góry samotności leża w moim sercu,
pustki i tęsknoty kobiercu.
Pustynia bezradności zasypuje nadzieję,
ocean goryczy niedługo wyleje.
Krzyczę,
choć wiem że nikt mnie nie usłyszy.
Tonę,
choć wiem że nikt mnie nie uratuje.
Umieram w otchłani samotności...
autor
PaUliNa...
Dodano: 2006-07-22 12:37:05
Ten wiersz przeczytano 504 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.