GłóD

Powoli jak zawsze na początku
Lekkie ssanie do zniesienia
Lecz każdą sekunda
Przybliża i zarazem daje
To czego nie da się opisać
Czuje jak zaczyna
Zaczyna drążyć coraz głębiej
Zgniata mnie od środka
Wchłania mnie w ciemną i nieznaną krainę
Noszące na ręce coraz to większy ból
Nie da się tego wytrzymać
Te szumy
Głosy
Nie mogę spokojnie się zastanowić jak
Jak temu zaradzić
Ulegam

autor

miki666

Dodano: 2007-11-19 23:17:51

Ten wiersz przeczytano 433 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie