głód ciała
***
jesteś pamięcią
zaklętą w diamencie
czasu
uczysz mnie
snów
wszechświata
co runął
w przepaść niepamięci
dogorywam
zdeptanym ptakiem
na ziemi
zczerniałej
samotnością
nie nakarmię westchnieniem
głodu ciała..
***
autor
motyl_nocy
Dodano: 2009-01-25 00:23:46
Ten wiersz przeczytano 519 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Tak,trudno nakarmić duszę głodem ciała-pozdrawiam!
nie, nie da się na pewno... - dobra pointa :)
niestety głud ciała czasem ciezko nakarmic sliczny
wiersz
To westchnij na deser a najpierw nasyc cialo.
Niesamowity wiersz
Bardzo dobry wiersz robi wrażenie nastrojem i
sugestywnymi słowami To jest głód
Roztaczasz niesamowity klimat wierszem, czytałam go
kilka razy...:)