granica skóry

na zewnątrz
realnego jest aż nazbyt dużo
do kieszeni zbieram, na potem

pomiędzy zewnątrz i wewnątrz
jest papier o ostrych brzegach
z tej kartki, która może pochłaniać wodę i krew

ja robię samoloty, kaleczę się

i to mnie zadziwia
to mnie zadziwia
myśli
stają w pionie

i wchłaniam świat ten cały
co nosiłam w kieszeniach, teraz wciągam
kreska po kresce
granica skóry nie broni mnie już
przez skórę
można wchłaniać więcej

pomiędzy zewnątrz i wewnątrz
Tobie się zwierszę
na haczyki
odwieszam sztuki ubrania
dostajesz bloczek, kartkę, przydział
egzemplarz do ręki
czyste ręce w czytelni

granica skóry nie broni mnie już

a wewnątrz
zaciska się drży

autor

katrinn144

Napisany: 2016-05-11 Dodano: 2016-07-02 00:18:36

Ten wiersz przeczytano 517 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Ironiczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie