tempus fugit

Tempus fugit
tak witają mnie afisze
na słupach ogłoszeniowych
miasta Krakowa

(powinni jeszcze dopisać to na tych banerach neonowych
drukować na torbach i koszulkach
drukować, mówię)

tego miasta, co mnie przyjęło jak swoją
by teraz straszyć

na ulicy Gołębiej
(z którą jestem związana najgłębiej)
gołębie ścierwo ściele się często
to tu mówiono mi o śmierci autora i śmierci boga

śnią się umarli
wyzierają, rzężą, podnoszą głowy
czegoś tam widać brakuje po drugiej stronie
że ich pora, a oni nie śpią
że mi tu łypią, psują, szeleszczą
szurają nogami

czegoś tam widać brakuje
lecz że modlitwa dziecka
grzesznego
nic nie pomoże

i śni się wielka rzeka
z dziurami w szczeblach, desek
prawie już nie ma

ja idę pewnie
w wir wody nie patrzę
zawsze tam jakoś przechodzę
na drugą stronę

tempus fugit
taki refren
widnieje się i przetacza
na szubienicznych słupach
ogłoszeniowych widmowej dzielnicy
Kazimierza, gdzie knajpy na grobach

ja to zliczam na palcach
te puby, rauty, bary
wieczory panieńskie
te pogubione, zarzygane, pomylone
te ranki kawalerskie

(tempus fugit
to powinni sprzedawać drukować na
foliach od kanapek, mówię)

ja tam idę pewnie, w wir wody nie patrzę
pod hotelem Limbus staję, papierosa palę
pogo tańczę

autor

katrinn144

Napisany: 2016-05-18 Dodano: 2016-06-18 00:20:09

Ten wiersz przeczytano 536 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Ironiczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie