Grudzień na Niewarczy

Wiatr lekki i mroźny dmucha po mej głowie
Wokół warstwa śniegu cienka, lecz zmarznięta
Cała przyroda jest już w grudniowej okowie
Za tydzień zagoszczą znów radosne święta

Szczygły wyjadą ziarna wyschniętego głogu
Kwicząc i świergocąc choć karma to zmrożona
Barzanty grzebią w starej trawie mimo chłodu
Jednych i drugich aura nie pokona

Wrony fruwają ociężale, lecz majestatycznie
Mimo iż te czarne ptaki nie są nazbyt śliczne
Znalazły kolbę kukurydzy, dziobią ją, próbują
Inne wrony je odpędzają, kraczą, podskakują

Młode drzewka w sadzie mają pewne znaki
Na pniach i nowych gałązkach niestety
W nocy podgryzają je zające szaraki
Teraz te gryzonie cierpią sporo biedy

Na niebie widać ciężkie chmury ołowiane
Zmrok nadchodzi szybko i lekki mróz trzyma
Na stawach pałki suche, połamane
Znak to już najwyższy że już przyszła zima



Wiersz powstał wiele
lat temu .
.

autor

Maciej1970

Napisany: 2022-11-21 Dodano: 2022-11-21 20:55:29

Ten wiersz przeczytano 806 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie