Haiku ( przemijanie )
,,Ze wszystkich miesięcy najmniej lubił listopad, bo to miesiąc kurczącego się dnia,niknącego światła i niepewności, która jak sierota błąka się między jesienią a zimą''
przekwita jabłoń
wydając owoc według
rodzaju swego
lecą łabędzie -
znak zacząć jesień kroplą
żniwa skończone
senność zalega
nad ranem - myśl umiera
rodząc sumienie
zachodzi księżyc
zaczyna się nowy dzień
odbiera szanse
jestem przechodniem
mgła ornamentuje dom
białym woalem snu
biel spadła szatą
niebo ołowiem skute
marzną topole
autor
CiszaNocna
Dodano: 2016-11-29 17:49:57
Ten wiersz przeczytano 1696 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
z przyjemnością przeczytałam
Przyjemny haiku, zaczytałem się :) Pozdrawiam +++
Na plus... pozdrawiam :)
Witaj Marto :)
Nie jest to klasyczne haiku, ale bardzo podoba mi się
"ukrycie" w wersach podstawowej cechy tego typu
gatunku - odniesienia do pory roku lub dnia.
Zastrzeżenia mam jedynie do piątego.
Ale ogólnie bardzo pozytywne odczucia.
Serdeczności dla Ciebie i życzę owocnej weny twórczej,
pozdrawiam paa
+...
Z przyjemnością czytam. Pozdrawiam.
Śliczne haiku.
Pozdrawiam, CiszoNocna:)