Hipochondro - kolka

Wierszożart.

Czasami taką kolkę dostaję,
aż z bólu siebie sam nie poznaję.

Skręca me ciało na wszystkie strony,
i cały jestem tym pokręcony.

Gadam od rzeczy, dziwne mam ruchy,
a na dodatek robię się głuchy.

Nic nie dociera do chorej jaźni,
tym pozbawiając mnie wyobraźni.

Tracę widzenie najprostszych zdarzeń,
co mnie oddala od wszelkich marzeń.

Nie mogę jeść, i spać nie mogę,
Mylę tak znaną mi wcześnie drogę.

Wrócić nie jestem zdolny do rzeczy,
co by tę kolkę mogło uleczyć.

I mi przywrócić zdolność myślenia,
pomimo bólu oraz cierpienia.

Kiedy tak nad tym się zamartwiałem,
to kolka znikła…i jej nie miałem.

Teraz to myślę że się zdawało,
i wcale też nic mnie nie bolało.

Bo jestem zwykłym hipochondrykiem,
spanikowanym ludzkim czynnikiem.

Co przy najlżejszym bólu oznace,
myśli jak inni, ale inaczej…

autor

Grand

Napisany: 2007-07-31 Dodano: 2007-11-25 10:51:52

Ten wiersz przeczytano 619 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie