hmm...

Me słowa ulotne, nieme,
Me myśli wyblakłe, ciemne,
Me gesty bezduszne, nieczułe,
Me serce kamienne, ponure.

Potrafią kochać i nienawidzić,
Z największych krzywd ludzkich szydzić.
Niszczyć, ranić, zabijać,
Zło i bunt swój okazywać.

Me oczy ślepe, zaszyte,
Me usta ciszą zabite,
Me uszy głuche, przeklęte,
Me włosy z głową zrośnięte.

Chciałyby wyjść ze swej skóry,
Lecz nie potrafią zmienić postury,
Są zagubione i nastraszone,
Przez Twoje maski często kuszone.

Te wszystkie moje wdzięki,
Przekazuję Ci dziś skrycie,
Byś z dumą i honorem,
Zakończył swe życie.

Twe śniegowe zęby,
I uśmiech głupi z gęby,
Oprawię sobie w ramkę,
Powieszę dziś na bramkę.

Niech ludziom stanie dęba ich własna powieka.
Niech się przekonają, jak człowiek potrafi zmienić człowieka...

autor

niepoczytalna

Napisany: 2004-08-15 Dodano: 2004-08-15 09:45:29

Ten wiersz przeczytano 573 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie