Ich cienie

https://www.youtube.com/watch?v=pT6886rClOc W przeddzień Święta Zmarłych dla Wszystkich Przyjaciół na Beju ku refleksji.

Nostalgia i refleksja, jakże wieczna cisza,
bardzo długo czekała na tego przybysza.
Troskliwie pamiętamy te twarze w cierpieniu,
ofiarne msze żałobne, kondukt w zamyśleniu.

Znicz płonie na nagrobku, historię odtwarzasz,
patrzysz im w martwe oczy, za winy przepraszasz.
Z tym chodziłem do szkoły, tamta świat kochała,
ich płaczące mogiły, zapadły, skarlały.

Tutaj profesor szkolny, życia nas nauczył,
tam znowu, stary sąsiad, nie raz nam dokuczył.
Inaczej na nich patrzysz, inaczej oceniasz,
perspektywę przeszłości w realną zamieniasz.

Czas zatarł już napisy, liśćmi grób przyprószył,
osobistej pamięci, nigdy nie naruszył.
Ta mentalna tożsamość jak w ziemi korzenie,
chociaż dawno odeszli... zostały ich cienie.

A teraz mi wybaczcie, zajrzę do Gotliba,
pusto, smutno u niego, ze mną jedna chwila.
Ktoś znów spojrzał, pokiwał, kolego to jest Żyd,
wiem drogi przyjacielu, zobacz jakże mi wstyd.

Za moment niedaleko, do Klausa Richtera,
cicho jak u Gotliba, bezimiennych cecha.
W kamieniu wydrapałem - już są tu nazwani,
spokojnie będą tu spać z nami pochowani.

"Być wolnym, to żyć zgodnie ze swym sumieniem" - Ks.Jerzy Popiełuszko.

autor

anula-2

Napisany: 2017-10-31 Dodano: 2017-10-31 09:48:21

Ten wiersz przeczytano 1692 razy

Oddanych głosów: 48

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie