Ideałów nie ma

Szukałem kwiatu, który by mi powiedział,
Cokolwiek o Tobie, wszystko bym zań oddał,
Nie znalazłem takiego, szukałem dalej,
Szukałem nawet w trawie żabki małej,
Żadna nic o Tobie nie wiedziała,
Każda do motyla na łąkę odsyłała,
Poszedłem do motyla, zapytałem,
Odpowiedź negatywną dostałem,
Dlaczego nikt nic o Tobie nie wie?
Tylko ja wiem o Twoim śpiewie,
Tylko ja Ciebie rankiem na polanie widuję,
Tylko ja na tafli jeziora marzeniem maluję,
Teraz wiem, nie ma Ciebie, ja Cię stworzyłem,
Na własne potrzeby ideał odkryłem,
Bo przecież na tym świecie nie ma ideałów,
Trzeba się uciekać do marzeń, do czarów,
Mówisz – masz i już przede mną stoisz,
Patrzysz na mnie ciekawie, podejść się nie boisz,
Oddałbym wiele byś naprawdę żyła,
Byś stąpała po świecie, byś przy mnie była,
Ale to jest niemożliwe, te czasy minęły,
Wróżki i magowie dawno zaginęli.

autor

ariel

Napisany: 2005-07-07 Dodano: 2005-07-07 00:00:24

Ten wiersz przeczytano 748 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie