Idź Piotrek z Bogiem...
idź Piotrek do niebieskich zorzy
tam spokojność dla twej duszy ogłupionej
jak pies chudy byłeś kijem wciąż goniony
poplątany zbuntowany pogubiony
idź Piotrek - Piotr Święty przymknie oko
na to twoje pod prąd żeglowanie
tam już MO-cy ciemności pałowanie
nie sięgnie po te twoje ideały
idź Piotrek-tam cię " metalu" oduczą
nie podskoczysz gdzie śpiewają anieli
przygłaszczą ci brodę i srebrem poprószą
nie zajarasz szluga w gaz se nie strzelisz
mogłeś dawno kark sprostować sobie
cóż...taka śmierć nagła jak dzikie życie
wyjście też masz mocne ale... idź z
Bogiem
będzie dobrze -Bóg z tobą -idź Piotrek
dla kolegi z liceum Piotra K.-pożegnanie...
Komentarze (29)
Pożegnanie tak fajne, jak to życie zwyczajne!
Pozdrawiam!
Cóż. Bardzo osobisty wiersz. Pożegnanie w
refleksyjnej, dobrej formie...Pozdrawiam
Smutne pożegnanie i takie inne. Pozdrawiam
Piotrek już się nie "zhumani",
nie ma szansy, ani, ani.
Da Bóg, że się rozanieli,
kiedy jednak szluga strzeli.
Zacne pożegnanie, Joanno:)))
poruszający wiersz pozdrawiam
oryginalne pożegnanie, podoba mi się; pozdrawiam
Cóż, wiadomo, wszyscy odejdziemy tylko oby zawsze był
ten ktoś, kto wspomni nas... Bardzo ładnie
smutny i wzruszajacy wiersz,pozdrawiam serdecznie
"Kiedy ranne wstają zorze.."-liczba mnoga,chyba dobrze
jednak?Pozdrawiam i dziękuję z komentarze:)
wzruszające słowa ale pamiętajmy
to nasza nie tylko historia
masz literówkę - idź Piotrek do niebieskich zorzy - (
do niebieskiej ) pozdrawiam
Bardzo ładne pożegnanie. Dobrej nocy.
Smutne i wzruszające. Pomilczę w tej intencji.
Świetny wprost wiersz pożegnanie. Melodyjny i
dynamiczny. Pozdrawiam.:)
wzruszające wersy, pozdrawiam