Idzie miłość w cierniowej koronie.

Ulicami wspomnień
z pochyloną głową,
idzie miłość.....
z koroną cierniową.

Przysiadła na ławce
bagaż z ramion zdjęła,
krew z czoła wraz z łzami
chusteczką ociera

Lecz w dalszą drogę
miasto wspomnień wzywa,
póki ma swój bagaż
póty ciągle żywa

Już znika w labiryncie
swego przeznaczenia,
chcesz ją może spotkać?
słuchaj serca drżenia.

autor

yolkaw

Napisany: 2006-10-08 Dodano: 2006-10-09 00:04:08

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie