Impresja przed zaśnięciem
Malują chmury na niebie pejzaże
w ramionach słońce trzyma jeszcze ramy
dnia
za chwilę jasność schowa się za kurtyną
a noc odda pokłon spragnionym snu
Drzewa w bezruchu tkwią
jakby pozbawione wigoru
czekają na dalszy ciąg
wciąż pełne obaw o później
Istoty ludzkie zagubiły tożsamość
jak człowiek który gubi dowód
rozproszeni po świecie
pytają jak żyć
autor
Osamotniona20
Dodano: 2010-04-24 11:17:12
Ten wiersz przeczytano 591 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Istoty ludzkie zagubiły tożsamość
jak człowiek który gubi dowód
rozproszeni po świecie
pytają jak żyć
.......czasem bedąc u siebie pytam siebie jak zyc....
Zycie każdego człowieka to obraz...ważne, jakich
kolorów użyjesz...
Pytać zawsze będziemy..to część
człowieczeństwa..Wolisz, by zamiast dowodu osobistego
wszczepiano chipy wraz ze wszystkimi mądrościami? Ja
nie.. M.
Niepewność, takie wszystko kruche, nieprzewidywalne,
miewam takie chwile, jestem Twoim drzewem w bezruchu,
dobrze, że tylko czasami:)
Zycie zaklete w kropli nadziei,,toczy sie
calymi latami,,,przezywamy w nim
radosci i smutki,,,zale,,zdrady,,,milosci
co ponad swiatem nas unosza,,,
Jest bardzo roznorodne i dlatego je
tak bardzo kochamy po ostatnie dni,,
Piekny refleksyjny wiersz,,pozdrawiam
cieplutko z daleka.
wiersz mówi o twarzy człowieka Wiedzą jak ,ale
niektórzy się boją Bezradność mija bo mózg ożywiony
być musi Nostalgia Klimat senny Dotyka wiersz +
Pozdrawiam:)
zaczęłabym bez inwersji "Chmury malują..." i "istoty
ludzkie" są raczej "rozproszone", poza tym wiersz
dobry; pozdrawiam :)
życie faktycznie jest trudne, ciągle zadajemy sobie
pytanie - jak żyć?