Inność
ta sama
choć inna
w swej inności.
choć z rana
powinna
oddana być codzienności.
choć serce umarło
duch.. jeszcze to żywe!
na krótko.
Żal serce pożarło
zabrało miłość -chciwe
zabiło, Stokrotko.
Samotna wśród ludzi mówiło tak wielu
I nikt nie spotka mnie na weselu
Nikt nie zobaczy uśmiechu na mej twarzy
Nikt na sekundę o życiu nie rozważy
Puści, szarzy i zabiegani
Ze strzępków życia pozbierani..
Ludzie codzienni
Zawsze nie zmienni
Stokrotka nie symbolizuje tu rośliny. Mówiono tak do mnie w dzieciństwie....
Komentarze (2)
jak na zaczynanie przygody z poezją to calkiem niezly
start,potężne nasycenie emocjami,widać jednak że
raczkujesz,pisz nadal ;)
Bardzo przejmujący wiersz. smutny i tęskniący. mnóstwo
emocji. Walcz Stokrotko!