Iskierka nadziei część trzecia

Rankami szare obłoki rozsuwały się niczym
zasłona teatralna, ukazując blednące
jesienne słonce. Unosząca się nad ogrodem mgła,
splatała się z promykami,
tworząc złote i srebrne wstęgi.

Kwitły różnobarwne cynie i uśmiechnięte malwy.
W podmuchach wiatru
tańczyły miedziano – złote opadłe liście,
tworząc pulchne dywany. Wrzosy na wzgórzu,
przyciągały wzrok czerwono – liliowymi kwiatami.

Mijał czas, a między nimi ciągle panowało
erotyczne napięcie, nie mniejsze jak na początku
znajomości. Gdy podnosił wzrok i uśmiechał się
do niej radośnie, jej serce natychmiast topniało.
Tylko on patrzył na nią tak, jakby poza nią
nie widział świata.

Głos jego przenikał ją na wskroś, jak gorący prąd.
Miała wrażenie, że nurt jej życia nabiera pędu,
więc powinna dać się mu ponieść. Jego ciemne,
pytające oczy, spojrzenie, docierało do głębi jej serca,
jakby zawsze znało drogę.

A ona ciągle ukrywała w sobie
iskierkę tajemnej nadziei, że takie uczucie
spotyka się raz w życiu. Często całowali się
długo i żarliwie, w jego oczach płonęło pożądanie.
Kochali się wtedy przez większą część nocy,
aż w końcu nad ranem, wyczerpani zapadali w sen.

Gdy odchodził, cała przesiąknięta była
jego zapachem, ciągle spragniona dotyku,
smaku ust. Prąd życia przeniósł ją na inne tory,
jako zadośćuczynienie za wszystkie wcześniejsze,
traumatyczne przeżycia, zawiedzione nadzieje.

Wierzyła, że…
Tessa50

Ludzka dusza to ciemny las –
Knight Tangu

autor

Tessa50

Napisany: 2020-09-20 Dodano: 2020-10-20 16:13:46

Ten wiersz przeczytano 1333 razy

Oddanych głosów: 44

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie