Iskra.
Dla ukochanej.
Iskro rozpalająca suche stwardniałe
drewno,
Od Ciebie wszystko się zaczęło,
Zmieniłaś Świat, Mój Świat,
Zmieniałaś wszystko!
Dzięki Tobie spłoneły mosty przeszłości,
Stałaś się codziennością.
Jesteś potrzebna światu,
Gdyż dzięki Tobie jest cieplej,
Przyjemniej.
To Ty dałaś człowiekowi nowe możliwości,
Ty Go rozgrzewasz,
Rozpalasz, gdy zamarza,
Gdy zmarżlina Go pokrywa.
Iskro!
To Twoją jest zasługą,
Że ten człowiek żyje tak długo.
-Nie długo?
Masz racje niedługo.
Bo tylko od dziewiętnastego,
Jedynastego,
Dwa tysiące czwartego.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.