Iskra

Noszę w sobie dwa imion- na drugie chrzczono mnie
Piotr- noszę z sobą dwa znamiona knipser- slonzok
Oba imiona i te znamiona maja po dwa serca- są
jednakowe, kochają -tęsknią i na piękną miłość są
zawsze gotowe.
Gdy pokochają to podwójnie na mur na beton, zapisują
ta miłość w sobie -w pięknym poetyckim słowie
Serca nie płoną nienawiścią , nie pozwalają sie
zakuwać w kajdany, lubią wolność , przyrodę, pragną
być kochanym
Maczają serca w inkauście swe złote pióra, piszą
pięknie , zmusza ich do tego wokoło natura.
Pisza o miłości o tej która z iskry powstaje i w
sercach na zawsze zostaję
Pozdrawiam - niosę wiatrem ku morzu, bo tam Twoje
miejsce bytowania, bukiet kwiatów, wonnych, barwnych,
cudownych, takich do przytulenia i kochania.
Przytul istotko wypełniona miłością do ludzi do słów,
przytul mój dla ciebie kwiatem, poczekaj powrócę
niezadługo tutaj do Ciebie znów

Bardzo mądry wiersz. Luubię :)

Oby było wiele tych iskier. Pozdrawiam cieplutko.

Ładnie i delikatnie a przy tym stanowczo to napisałaś.
PS. Nie jestem pewien czy od samego lontu dynamit
można zainicjować jednak podoba mi się przenośnia.

Moja Kobietka ma ostre pióro dzisiaj brawo!

Pięknie iskrzy, Twoje pisanie zawsze zmusza do
zastanowienia. Gorąco pozdrawiam.

Psiakrew, dobre ;)) Dziekuje Ci...

ciekawy ...i ma fajny przekaz ...pozdrawiam ciepło

Urzekasz mnie zawsze puentą i na końcu dodanym I. Ok.
I okey.