ISKRA Z OGNISKA PALI MĄ DUSZĘ

Każdemu z nas można wytknąć błędy, każdy uczy się na
nich, uważam że nie ma ludzi doskonałych, dlatego
proszę, aby Pani nie przejmowała się zbytnio krytyką,
proszę pisać dalej swoje wiersze, warsztat literacki z
biegiem czasu będzie się sam udoskonalał, pozdrawiam.

Za te jakże łagodne uwagi dziękuję;) prezentując swoje
wiersze wszyscy jesteśmy narażeni na krytykę. Wg mnie
każdy człowiek ma swój styl..pisania też:)ja mam
właśnie taki...choć może kulawy, ale jednak
własny:P....co do "On taki namiętny..."to tak,
pasuje..i ten "aranżowany światek" chyba też-akurat do
Niego:P...dzięki i pozdrawiam.

jest Pani debiutantką na beju, więc proszę przyjąć
poniższe słowa jak dobrą i łagodną radę:
---ma Pani w tym wierszyku kilka wersów, które
sprawiąją , że uważny czytelnik zawyje najpierw ze
śmiechu, a potem z rozpaczy:"ISKRA Z OGNISKA PALI
DUSZĘ MĄ", "I tak oto pryska czar miłości tej,"Dwie
dusze, Bliskie i dalekie tak," - to metrum
przedwojennej piosenki-tanga, akcent zdaniowy
nieuchronnie pada na ostatniego jednosylabowca i ten
nacisk śmieszy; takiego akcentowania trzeba raczej
unikać; poza tym są bezsensowne, niecelowe inwersje,
brzmią bardzo sztucznie , a poza tym jest ich w
stosunkowo krótkim wierszu stanwoczo zbyt wiele np.
"iskra z ogniska pali duszę mą" - a dlaczego
nie:""iskra z ogniska pali mą duszę "; ----po drugie:
wiersz jest pełen niezręcznych stylistycznie
sformułowań, np.: "On taki namiętny w swych
przekonaniach." - czy słowo 'namiętny' rzeczywiście
tu pasuje?; "On znów w aranżowanym światku" -
aranżowany światek? oj nie :(. -- te uwagi na arzie
tak łagodnie i na powitanie.